Julien Bulcke overleden
Hij werd bijna dag op dag 81 jaar oud. Hij is in Oostende geboren, maar woonde in het Antwerpse. Als burgerlijk ingenieur was hij gespecialiseerd o.m. in warmtenetten. Hij was actief in het verenigingsleven.
Vele jaren is hij lid van de afdeling Antwerpen van de Vereniging Vlaamse Academici (VVA). Hij nam daarin ook bestuursfuncties op. Zo was hij een tijd voorzitter van de Antwerpse afdeling. Ontelbare keren ontmoetten wij hem op de vergaderingen van de Centrale Raad van de VVA in De Hulstkamp in Antwerpen.
Hij was een gedreven man, wijs en bedaagd. Zijn inbreng in de bijeenkomsten van wat nu in de VVA de Algemene Vergadering heet, was ter zake, persoonlijk rationeel en genuanceerd. “Julien was een intellectueel en prachtig mens op wie wij steeds konden rekenen.” zo karakteriseert Paul Becue, algemene voorzitter van de VVA hem in zijn bericht van het overlijden van Julien Bulcke. Een goede vriend en gewaardeerd medewerker in de VVA is heen gegaan. Wij zijn er bedroefd om.
Boven op de rouwbrief van Julien Bulcke staat een dichtfragment van de Engelse dichteres Christina Rossetti
Remember me when I am gone away,
Gone far away into the silent land;
When you can no more hold me by the hand,
Remember me when no more day by day
You tell me of our future that you plann'd:
Only remember me; you understand.
Better by far you should forget and smile
Than that you should remember and be sad.
En zo luidt het bekende ‘Let me go’ van dezelfde Christina Rossetti
When I come to the end of the road
And the sun has set for me
I want no rites in a gloom filled room
Why cry for a soul set free?
Miss me a little, but not for long
And not with your head bowed low
Remember the love that once we shared
Miss me, but let me go.
For this is a journey we all must take
And each must go alone.
It's all part of the master plan
A step on the road to home.
When you are lonely and sick at heart
Go to the friends we know.
Laugh at all the things we used to do
Miss me, but let me go.
When I am dead my dearest
Sing no sad songs for me
Plant thou no roses at my head
Nor shady cypress tree
Be the green grass above me
With showers and dewdrops wet
And if thou wilt remember
And if thou wilt, forget.
I shall not see the shadows,
I shall not fear the rain;
I shall not hear the nightingale
Sing on as if in pain;
And dreaming through the twilight
That doth not rise nor set,
Haply I may remember,
And haply may forget.
Ook dit vers sluit aan bij het betreurde heengaan van onze vriend Julien Bucke. De dichteres spreekt vanuit zichzelf de lezer aan en spoort hem aan tot reflectie. Het is eenvoudig geformuleerd de beleving van de overgang van het leven naar het hiernamaals.
Julien, we hebben je graag gezien en we zullen je niet gauw vergeten.
Wij bieden onze innige deelneming aan aan de familie, en wensen hen en zijn echtgenote Gave veel sterkte toe.
Ghislain Duchateau
30-4-2024
