De doorgeschoten verengelsing hoger onderwijs in cijfers
DE ‘DOORGESCHOTEN VERENGELSING’ HOGER ONDERWIJS IN NEDERLAND
In cijfers
Citaat uit Standpunt 75 van de KVAB
‘Nederland is in Europa een buitenbeentje. Aan sommige Nederlandse universiteiten is het Engels zelfs de enige voertaal: bestuurlijk, administratief en ook in de communicatie met de buitenwereld. Het meest verregaande voorbeeld is Twente, waar vanaf 2020 vrijwel alle cursussen in het Engels gedoceerd worden en de campus volledig Engelstalig is, ook wat betreft de dienstverlening van alle facilitaire bedrijven. Ook Maastricht University en de TU Eindhoven zijn op deze leest geschoeid.
Er is ook geen enkel niet-Engelstalig Europees land met meer Engelstalige opleidingen. Volgens cijfers van de Universiteiten van Nederland (UNL) waren in 2021 76% van de masteropleidingen en 29% van de bacheloropleidingen in het universitair onderwijs volledig Engelstalig. Deze cijfers liggen ver boven het Europees gemiddelde. Ze zijn het gevolg van een gestage toename van het Engelstalige hoger onderwijs in de loop van de laatste jaren.
Zo is sinds 2016-2017 het aantal Engelstalige masteropleidingen toegenomen met 10% (van 483 naar 535) en het aantal Engelstalige bacheloropleidingen met liefst 39 % (van 83 naar 122). In 2021 volgde 70% van de studentenpopulatie een volledig Engelstalige masteropleiding. In 2016 was dit nog 64 %. Voor de bachelors gaat het om 30 % van de studentenaantallen in 2021 versus 24 % in 2016. Binnen deze Engelstalige opleidingen is het verplicht om alle scripties en onderzoekpapers in het Engels te schrijven.
Daarnaast worden ca. 18% van de bacheloropleidingen en 10 % van de
masteropleidingen zowel in het Nederlands als het Engels aangeboden. Maar ook binnen de nominaal volledige Nederlandstalige opleidingen kan men Engelstalige opleidingsonderdelen volgen en gaan steeds meer studenten over tot het schrijven van Engelse papers.
In de bacheloropleidingen is het Nederlands wel nog dominant in alle disciplines, behalve in de technische en in mindere mate in de economische richtingen. Bij de masters zijn er Engelstalige opleidingen in zowat alle sectoren en disciplines. Dat loopt op tot 100% in de technische opleidingen.
Ook de sectoroverschrijdende opleidingen zijn in hoofdzaak Engelstalig. Alleen in de rechtsdisciplines en in mindere mate in de gezondheidswetenschappen heeft het Nederlands nog een substantieel aandeel.’
In 2022 is er nu wel in Nederland door de Minister van OCW, Robbert Dijkgraaf, een wetgevend initiatief om een nieuwe beregeling te voorzien voor het taalgebruik in het hoger onderwijs in Nederland. Maar het zal nog wel heel wat tijd vergen vooraleer dat gelegaliseerd wordt.
De decretale taalregeling voor het hoger onderwijs in Vlaanderen, die sinds 2003 is ontstaan, heeft tot dusver verhinderd dat in Vlaanderen de verengelsing zo is ‘doorgeslagen’ als in Nederland.
Laat hier de academische ratio dat ook zo houden.
