"Omarmen" een Valentijnsgedicht
Graag geef ik je armen om de wereld te vangen als die omvalt
Armen om te omarmen wie moet worden vastgehouden (val)
en om zelf omhelsd te worden op sombere dagen (val!)
En armen om jezelf te dragen, om met jezelf in je armen
op de eerste zwaluwen te wachten, zelfs als die niet meer komen.
Bloed dat door je aders ijlt, tot je op een dag of een nacht weer,
zonder dat je beseft dat je weer, dat diepe inademen, die glimlach,
dat uitrekken van armen en tenen,
eindelijk weer, een zwaluw als een beweeglijk vlammetje
na een jarenlang donker.
Peter Verhelst